จากเนื้อคู่ทั้ง 4 แบบ จะมีทั้งคู่เวรคู่กรรมจากบาปกรรมที่ร่วมทำกันมาในอดีตชาติ และคู่สร้างคู่สมที่ร่วมกันสร้างแต่บุญที่ดีมานั่นเอง คู่เวรคู่กรรมนั้นอาจอยู่กันได้ไม่นาน และหลังจากนั้นก็ต้องมีการเลิกรากันไป ส่วนคู่สร้างคู่สมนั้น ย่อมเป็นคู่ที่อยู่ยืดยาวและสามารถทำประโยชน์ให้ทั้งแก่ตนเอง ครอบครัว และประเทศชาติอย่างแน่นอน วิธีการดูคู่สร้างคู่สม หรือคู่ทุกข์คู่ตรม มีดังนี้
1 ดูจากศีล ให้ดูจากความปกติในชีวิตประจำวันของเขา เช่น ศีลห้าขาดไหม ชอบดื่มสุราไหม ชอบฆ่าสัตว์ไหม ชอบโกหกไหม ชอบเที่ยวโสเภณีไหม หรือหากเป็นผู้หญิง ก็ชอบไปนอนกับใครก็ได้ไหม และดูนิสัยส่วนอื่นประกอบ เช่น เล่นการพนัน เจ้าชู้ไม่เลือกหน้า มีกิ๊ก โกหกประจำ ขี้เกียจทำมาหากิน ให้ใช้เวลาสังเกต อย่าเพิ่งผลีผลาม เพราะหากเจ็บ จะเจ็บปวด ทรมานทางใจไปอีกนาน
2 ใช้ความรู้สึก ให้รู้สึกเอาเองว่า ขณะที่อยู่กับเขาแล้วมีความรู้สึกอย่างไร เพราะโดยหลักบุพเพสันนิวาส ผู้ที่เคยเป็นคู่มาก่อน จะมีอะไรที่พิเศษกว่าคนทั่วไป เช่น ใกล้กันแล้วสบายใจสุขใจ คุ้นเคยสนิทสนมกันง่าย ใกล้กันแล้วรู้สึกมีกำลังใจ ยิ่งอยู่ร่วมกันชีวิตยิ่งเดินหน้าไม่ถอยหลังตกคลอง อยู่ใกล้แล้วถึงเป็นคนสวยน่ารัก ก็ไม่รู้สึกกระวนกระวายทางเพศ ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งมีความรู้สึกอยากจะให้ เป็นต้น
แต่การใช้ความรู้สึก ก็มีข้อควรระวังอย่างมาก นั่นคือ เราอาจโดนความรู้สึก หรือบาปกรรมดลบันดาล ให้เห็นกงจักรเป็นดอกบัว สิ่ง หรือเข้าทำนองว่า ความรักทำให้คนตาบอด เช่น เกิดความรู้สึกดีๆ ทั้งๆ ที่เขาก็ไม่ดีจริง หรือรู้ว่าเขาเป็นคนกินเหล้า เล่นการพนัน ยังหลงว่าเป็นคนดี อย่าใช้ความรู้สึกที่ว่า หากแต่งงานไปแล้ว เขาจะเลิกจากการเป็นคนเลวเพราะคิดเช่นนี้ ช้ำใจมาหลายคู่แล้ว เพราะการที่จะเป็นคนดีนั้น ต้องเกิดจากใจของตนเอง ไม่มีผู้ใดบังคับให้ผู้อื่นทำดีได้ โปรดจำไว้ว่า แม้แต่พระพุทธองค์ก็ทำไม่ได้ มิเช่นนั้นพระเทวทัตต์คงเลิกอาฆาตพระองค์ไปแล้ว ไม่ต้องทนทุกข์ทรมานตกนรกขุมมหาอเวจีหรอก
3 มองผู้อื่นแล้วย้อนมามองตนเอง ให้พิเคราะห์ดูคนที่เราเล็งไว้ว่า ควรเป็นคู่เราหรือไม่ แล้วย้อนกลับมามองตนเองว่า เหมาะหับเขาหรือไม่ จงสำรวจตัวเองให้ถ้วนถี่ และลองจินตนาการว่า หลังจากเป็นคู่รักกันแล้ว ทั้งเขาและเราจะเป็นเช่นใด เป็นคู่สร้างคู่สม หรือคู่เวรคู่กรรม จงพิเคราะห์ให้ดีใช้สติปัญญา จงจำไว้ว่า หากจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง ต้องคุมใจตนให้ได้ และหากเจอคนที่ยังไม่ดีพอและเหมาะสมสำหรับเราเอง ก็ปล่อยให้เขาไปตามทางของเขาเสีย อย่าพยายามเหนี่ยวรั้งให้เป็นเวรกรรมกันอีกต่อไปเลย
จากหนังสือเรื่อง ชำแหละกรรม ที่มาจากความรัก โดย จุฑา จิรชีวะ
ใส่ความเห็น